Hij is 17 bijna 18 jaar en heeft moeite met praten in een groep. Hij is bijna geslaagd, denkt ie. En dan heb je megaveel tijd vrij. Hij is een van de gelukkige die een gaaf baantje gevonden heeft. Toch is dat ook gelijk het probleem want hij voelt zich eenzaam en anders tussen alle jongens die er werken. Hij snapt niet waar ze over praten. Hij trekt zich terug en houdt zijn mond. “Dat voelt niet lekker, maar over voetbal ga ik echt niet praten”, vertelt hij mij. Ik vraag: “Wat vind jij dan leuk?” “Games en dan niet FIFA of Call of Duty maar moeilijker games.” Voor ik het weet krijg ik een mega ingewikkelde uitleg over een spel waar ik werkelijk niks van snap ?.

Zijn mening geven in een groep
Hij maakt zich zorgen over de toekomst. “Hoe moet dat nu als ik ga studeren? Ik wil alles durven zeggen wat ik wil zeggen ook al is het voor een grote groep.”

“Het eerste bewijs is hierbij al geleverd”, zeg ik. “Je vertelt je verhaal aan mij, een vreemde mevrouw die je nog geen vijf minuten kent, hoe mooi is dat? Dat is volgens mij in een groep niet anders. Ik snap dat je er een ander gevoel bij wilt hebben. Je wilt vol zelfvertrouwen voor jezelf kunnen opkomen en je mening durven geven.”

Samen gaan we aan de slag. Ik vind het altijd heerlijk om te zien hoe snel een verandering plaats vindt als de stress ervan af is. Dat geeft ruimte het doel te finetunen en om nog beter naar het gewenste resultaat te kijken.

Vol zelfvertrouwen spreken in een groep
Na een aantal weken komt hij weer gezellig met zijn moeder langs. En hij heeft goed nieuws: “Ik ben geslaagd en de kennismaking dag op de Hoge School was geweldig!”.
Met een paar sneaky vragen kom ik er achter dat:

• Hij alle vragen heeft durven stellen voor de groep
• en dat hij ook contact heeft gemaakt met mede studenten.

In alle opzichten een geweldige opsteker.

Op zijn werk is het contact nu ook anders. Hij zegt dat de jongens veranderd zijn, dat ze luisteren naar wat hij zegt en lachen om zijn grapjes. Hij vindt dat dit geen verandering is. Daar zijn wij, zijn moeder en ik, het natuurlijk hartgrondig mee oneens ?.